Melez Kampı Savaşları

Serenity Khiron'a babasını belirtmiş,Bay D ile konuşmuş ve Poseidon Kulübesine doğru gitmişti.Percy ortalıkta gözükmüyordu bu yüzden Serenity kulübedeki boş odaya yerleşti.Kamptaki dedikodular kulağına kadar gelmişti.Poseidon Kızı'nı herkes şaşkınlıkla karşılıyordu.Khiron bile şaşırmıştı.Poseidon ikinci kez mi hata yaptı deniliyordu.Sinirle gözlerini yumdu.Poseidon'un ilk hatası Percy bir kahraman olmuş ve Olympos'u kurtarmıştı.Ama Serenity hata olarak adlandırılıyordu.
Ah lanet olsun.
Kampın haklı olduğunu biliyordu.Melezlerin içinde gene bir Üç Büyükler kumaşından melez vardı bu kampı gene mahvedebilirdi.Percy'i kavgaya mı davet etseydi acaba.Bunu yapınca Poseidon onu kesin gözden çıkaracaktı.Yatağında tepinirken sinirden uyuyamayacağını farketti ve sahile kıyısı olduğu için kulubeye teşekkür etti.Yavaşça kulübeden çıktı ve kumsala oturuverdi.Ayakları suyun içindeydi.Suyu hissedince düşünmesi daha kolaydı.
Evet o Poseidon Kızı'ydı.Ve diğer kulubelerin aksine yasaklı olan kız.Burada olması bile herkesi kaygılandırıyordu.Özellikle tüm melezlerin aksine bir satir istememişti.Khiron ve Bay D bunu onaylamadıklarından en kısa zamanda bir satirin koruması olacağını biliyordu.Bu durum onu ürkütüyordu.Melezleriyle ölen satirler vardı ve nedense Serenity öleceğini düşünüyordu.Melez Kampı onun için güvenli olmayabilirdi...
Kumsala uzandı ve gökyüzünü izlemeye başladı.Ailesi oralarda bir yerdeydi işte.Biraz korkunç olan ailesi.Olymposta tartışıyorlardı büyük ihtimal.İnatçı yaşlı keçi Zeus yüzünden!
Bunu düşündüğü an gökyüzünde öyle bir şimşek çaktı ki Serenity yerinden sıçradı.Zeus kızmıştı.
"Tamam tamam."diye mırıldandı.Ellerini havaya kaldırmıştı.Gökyüzü sakinleşirken yerine uzandı.Hephaistos ve Hades'in onu nasıl öldürmekten keyif alacağını düşünürken uyuyakaldı.
Sabah gözlerini yüzüne damlayan sularla açtı.Ellerini kaldırıp suyu sildi ve karşısında tuhaf bir kızın durduğunu gördü."Bir su perisi."diye fısıldadı dilini ısırarak.Peri gülümsedi ve elini Serenity'nin eline koydu."Melez Kampı'na gelmenden baban çok mutlu.Yakında huzura kavuşacaksın Serenity Poseathe."dedi mırıldanarak ve alnına hafif bir öpücük kondurup uzaklaştı.Serenity neden bu su perisinin yanına çıktığını düşünüp kadını izledi.Kadın yavaşça yürürken kumlara bir kristal düşürdü.Tam eğilmek için hamle yapacakken Serenity hızlı davranarak kristali aldı.Kristalin içine bakınca anladı.Gözlerini şokla açıp periye baktı."Anne..."diye fısıldayabildi sadece..Peri geriye doğru gitti ve mavi gözlerinden bir damlayla suya karıştı.Serenity elindeki kristale baktı.Kristalin kolye gibi olduğunu farkedince ne yaptığını tam olarak bilemeden lacivert taşı boynuna astı."Serenity!Poseidon Kızı!"diye bağırdı ince bir ses.Serenity sese doğru döndü ve kulubenin yanında uzun boylu,gri gözlü,sarışın bir kızı gördü.Kim olduğunu anlamak için dahi olmaya gerek yoktu.Melez Kampı'nın reklamı olsa reklam yüzü olarak kullanılabilecek kızdı bu."Annabeth Chase."dedi sakinlikle ve kıza doğru yürüdü."Günaydın.İkinci Poseidon gelmiş,vay be."dedi Annabeth rahatça.Serenity gülümsedi ve konuştu."Athena'nın çocukları ne zamandır Poseidon çocuklarını seviyor?"
Kıkırdama sırası Annabethdeydi.
"Şaşırtıcı değil mi?Neyse konu bu değil.Bugün bir ok atıcılık yarışması var ve bütün kamp Percy Jackson'un kız kardeşi Serenity Poseathe'i çok merak ediyor."dedi dişlerini gösterecek kadar geniş bir sırıtmayla.Saçlarımı geriye atıp yüzüne dikkatle baktım.
"Şaka yapma bana."dedim tedirgince.
"Gayet ciddiyim."
"Olamaz."
"Oldu bile.Sana bir anlaşma teklif ediyorum.Athena Kulubesi'nin lideri olarak Poseidon Çocuklarının bize katılmasını istiyorum."
"Hayır diyebileceğimi sanmıyorum Annabeth."
"Aynen öyle.Saat 11.oo'da ok alanında ol."dedi ve koşarak geriye gitti.Geldiği gibi gitmişti ve ben onun tam olarak görünüşüne bile odaklanamamıştım.Athena'nın kızıydı bu demektir ki zeka konusunda yarışabileceğim bir kızdı.Gittiğim insan okullarında herkesten üstün olmaktan sıkılmıştım.Tabii disleksinin söz konusu olmadığı alanlarda.Genelde okunmuş parçaları ve problemleri tercih ettiğimden okulda üstünlük bendeydi.
Ama şu an bir ok müsabakası vardı ve Annabeth'in takımındaydım.Alayla gülümseyip Poseidon çocuklarının Athena'nınkileri çekip çekmediğini düşündüm.Kulubeye dönüp yatağımın üstüne bırakılmış kıyafetleri giydim.Zırh ve toga!Tahmin etmeliydim.Miğferimi yanıma aldım çünkü bildiğim kadarıyla Ares kulubesi dürüst dövüşmüyordu.Kulubeden çıkıp saat 11.oo'da ok alanındaydım.Gözlerim Athena takımını aradı.Ben Athena'ya doğru ilerlerken Hermes ve Hephaistos kulubesinin çocuklarının bana dik dik baktığını görünce dikleştim ve kalkanıma daha sıkı sarıldım.Yürürken melezleri inceliyordum.Hephaistos çocukları babalarının kopyasıydı.Hermes'inkilerde sinsilik vardı ama çekicilerdi.En göz alıcı çocuklar Aphrodite'indi.Çok çekicilerdi ve çoğu sarışın mavi gözlüydü.Bana pek hitap eden bir tarz olmasa da hoştular.Hera ve Zeus'un çocukları yoktu.Dionysos'un çocukları güçsüz görünüyordu ve Demeter çocuklarından ümitsizdim açıkçası.
Yani bütün müsabakalar Hermes-Ares-Athena-Poseidon kulubeleri arasında olacaktı.
Athena takımının içine girdim ve Khiron haykırdı."Kahramanlar!Bugün ok atıcılığındaki yeteneklerinizi göreceğiz.Ait olduğunuz kampı ve ailelerinizi utandırmayın!İki takım var.Athena Kızı Annabeth Chase'in lideri olduğu kırmızı takım ve Ares Kızı Clarisse'in lideri olduğu mavi takım.Başlayın!"dedi ve takımlardan birer kişi öne çıktı.Annabeth'in yanında duruyordum ve faltaşı gibi gözlerle bu müsabakayı izliyordum.Kimse bana müsabakada siz atış yaparken rakiplerinizin size saldıracağını söylememişti!Ben bunu hazmetmeye çalışırken Annabeth beni kolumdan tutup ileriye attı.Ondan kurtulmaya çabalamadım bile.Karşıdaki rakibime baktım ve iri yarı bir Hephaistos oğluydu."Di immortales!"dedim sinirle tıslayarak ve sırtımdan okumu alıp yayıma taktım.Bana aynı babalarını hatırlatan Hephaistos oğulları yüzlerinde kötü bir sırıtışla bana doğru geliyorlardı.Zırhıma ve kalkanıma iyice sahip çıktım ve yayımı gerip tahtaya fırlattım.Melezin teki onu havada yakalayıp tuttu ve bana geri attı.O kadar hızlıydı ki kolumu sıyırıp kanattı.Acıdan ufak bir çığlık attım ve eğilip bileğimdeki bıçağı çıkardım zıplayarak koştum ve çocuğun tişörtünü sıyırıp yere sapladım.
Tabi bunu yapmamam gerektiğini anında anladım çünkü bütün maviler tepeme toplanmıştı ve en ufak bir sırıtış bile yoktu.Ah,lanet olsun.Neden hep ben?
Ayağa kalktım ve cesaretimi topladım.Ben Poseidon Kızı'ydım.Birkaç yüz melezden korkmayacaktım!Yani....Umarım.Okumu çıkardım ve yayıma taktım.Ve o an biri kolumdan biri bacağımdan tutup ters yöne çevirince acıyla haykırdım."ERRE ES KORRAKAS!"diye bağırdım."POSEIDON LANETLESIN SENI!"dedim tabi sanki benim babam onları lanetlese onların babası boş duracakmış gibi!kendimi yanlamasına çocuğun üstüne attım.Açıkçası nereye vurduğumu bilmeden tekmeliyor,ısırıyor,tırmalıyor ve bıçağımı saplıyordum.Onlarda boş durmuyordu bende acıdan bağırıyordum.Ama onların sesi de çıkıyordu.Sonunda bir boşluktan emekleyerek çıktım ve üçüncü ve son okumu yayıma takıp hedef tahtasına fırlattım.
"Alın size!"diye bağırdım ve çevremdeki melezler bulanıklaşırken yere yığıldım.Ne süper bir kahramandım!