Katherine yine bilgisayarla uğraşıyordu. Bütün zamanını bilgisayarda geçirirdi ve kimse ne yaptığını bilmezdi. Katherine bir araştırma yapıyordu. Konusu: Vampirlerdi. Katherine vampirlerin Gerçek olduğuna inanıyordu. Delice bir şeydi ama elinde bir vampirin günlüğü olduğuna inandığı bir defter vardı. Bu defter Ortaçağda bir prens tarafından yazılmıştı ve bu defteri Katherine e en yakın arkadaşı Sam vermişti. Sam de Katherine gibi vampirlerin gerçek olduğuna inanıyordu ve ona göre şu anda bile içimizde yaşıyorlardı. Topluma karışıyor, normal bir insanmış gibi görünüyordu. Sam bu defterin Katherine nin merakını gidereceğini ummuştu. Ama yanılmıştı Katherine artık onları araştırmak değil onlardan biri olmak istiyordu. Sandalyesinde doğruldu ve başını arkaya doğru attı. Gözünün çevresinde mor halkalar vardı. Çok yorulduğu belli oluyordu. Birden ekranda bir şey belirdiğini fark etti. Tanımadığı birinden e-posta gelmişti. E-posta’yı açtı. E-posta da şöyle yazıyordu;
Vampirlerin gerçek olup olmadığını öğrenmek istiyorsan… Beni bul…
5656/2 no:35
Dean… Orta çağ…
Orta çağ mı? Diye düşündü Katherine hep o devirde yaşayan bir prenses olmak istemişti.
Katherine hemen adresi bir kâğıda yazdı. Kâğıdı çantasına koydu ve evden çıkmak üzere kapıya yöneldi. Kapı kolunu tuttu tam çıkacakken bilgisayarda bir sayfa daha açıldı. Sayfanın arka planı çok korkunçtu. Bir adam elinde bir bıçak tutuyordu ve yerde Katherine ye benzeyen biri yatıyordu. Bilgisayar ekranında resimler belirmeye başladı. Bunlar bir ev harabesinin resimleriydi ve üzerinde ona gönderilen adres yazılıydı. Ev Katherine e çok tanıdık gelmişti. Nedenini bilmiyordu ama resimler içinin özlemle dolmasına neden olmuştu. Bilgisayar masasına yöneldi. Ekranı kapattı ve evden çıktı. Üstü açık kırmızı BMW’ sine bindi ve müthiş bir hızla gözden kayboldu.
Sonunda ona verilen adresi buldu. Büyük bir umutla harabenin bin kilo olduğunu düşündüğü kapılarını iterek açtı. İçeriye ilk adımını attı. İçini büyük bir korku kapladı. Ama ayakları onu dinlemiyordu. Harabenin ortasına doğru ilerliyorlardı. Birden arkasından bir ses geldi. Arkasını dönüp baktı. Bir adam ( bu adam ona garip bir şekilde tanıdık geliyordu ve adam çok yakışıklıydı. ) onu dikkatle süzüyor ve gülüyordu.
“ Güzel Katherine! Demek beni buldun! Ha? ” dedi adam.
“ Ben Dean! ” Katherine korkudan ve şaşkınlıkla doluydu bu yüzden hareket edemiyordu.
Dean Katherine ye yaklaşmaya başlamıştı. Sonunda aralarında sadece bir el mesafesi uzaklık kalmıştı. Katherine in elini kaldırdı ve dudaklarına götürdü.
“ Merak etme ” dedi Dean. “ Seni öldürmeye niyetim yok! Ölmek için çok güzelsin! Ayrıca ben benim olan hiçbir şeyi boşa harcamam ve sen benimsin.”
Katherine artık çözülmüştü hareket edebiliyor ve sesini kontrol edebiliyordu.
“ Öldürmek için çağırdığını düşünmemiştim! ” dedi alaycı bir ses tonuyla. Dean’in son cümlesini duymamış gibi yaparak.
“ Sana bir şey göstermeliyim Katherine! ” dedi bir şey umar gibi. Sanki Katherine den bir şey bekliyordu(istiyordu).
“ Neymiş o bana göstereceğin şey? ” Dedi Katherine.
Dean cebinden bir şey çıkardı. Bu bir yüzüktü. Orta çağdan kalma değeri paha biçilemez bir yüzük. Katherine bu yüzük hakkında bir şeyler biliyordu. Bu bir prensesin yüzüğüydü.
Katherine e dönüp “ Sana bir şey hatırlattı mı? ”diye sordu alaycı bir tavırla.
Katherine artık korkmuyordu. Bir şeyler hatırlamıştı. Bu yüzük onundu ama bir türlü ona çok tanıdık gelen bu yabancıyı hatırlayamıyordu.
“ Sen ”dedi Katherine.” “ Kimsin seni? Seni tanıyorum! ”
Dean şimdi hem sevinçli hem de hüzünlüydü. Belli ki bir şeyler hatırlamıştı. “ Bundan 162 yıl önce öldün Katherine ama ruhun bir beden buldu. Yeni bir beden. Öldüğünde çok üzüldüm çünkü sen benim aşkım, sevgilimdin. Biz çocukluğumuzdan beri tanışıyorduk ve ikimizde bu yerde doğduk. Sen bu şatonun kralının kızıydın yani prensestin. Ben ise bir komutanın oğluydum. Baban bizim aşkımıza karşı çıktı bu yüzden intihar etmeye karar verdik. Kendimizi bir uçurumdan aşağıya atacaktık ki arkamızda birinin olduğunu fark ettik. O yabancı bize birlikte sonsuza dek yaşamayı teklif etti. Biz buna çoktan gönüllüydük ve teklifi kabul ettik. Vampir olduğumda tek başınaydım. Sen uyanmamıştın çünkü seni dönüştürmek yerine bütün kanını içmişti. Seni öldürmüştü. ”
“ Hatırlıyorum! ” dedi Katherine büyük bir mutlulukla. Mutluydu çünkü hayatının aşkına kavuşmuştu. Dean onu bulmuştu ve artık önlerindeki tek engel onun hala insan olmasıydı ama kısa süre içinde bu sorunu da halledecekti.
“ Sensin Dean! Dean Salvotore! ” bunu söylerken Dean e yaklaşıyordu.
Dean’i kendine çekti ve buz gibi soğuk dudaklarını dudaklarına dayadı. Dean mutluluktan öleceğini sandı. Saçmalıyordu. Nasıl ölebilirdi ki o bir vampirdi. Vampirler sadece kalplerine kazık saplanırsa ölebilirlerdi. Katherine dudaklarını Dean’in dudaklarından çekti ve “ Beni dönüştürmeni istiyorum! ” dedi.
Dean itiraz etmeyi düşündü ama Katherine itiraz kabul etmeyeceğini bildiren bir sesle konuşmuştu.
“ Pekâlâ! ” dedi Dean. Katherine saçlarını arkaya atarak boynunu ortaya çıkardı.
“ Hadi! ” dedi. “ Yap artık ve sonsuza kadar birlikte olalım.” Dean itiraz etmeyi unutarak önce Katherine’in boynundan öpmeye başladı ve sonra kaçınılmaz son gerçekleşti. Dean dişleriyle iki küçük delik açıp Katherine in kanını emmeye başladı. Yeterince içtiğinde kendini kesip kanını Katherine e içirdi. Dean’in kanı Katherine’in kalbine ulaştığında açıklanamaz bir acı yarattı. İşte olmuştu Katherine artık bir vampir olmuştu. Kalbi artık atmıyordu. Nefes alması gerekmiyordu ve acı çekmesi de gerekmiyordu.
Çarş. Kas. 17, 2010 2:46 am